death

n. dood; sterfgeval; verwoesting

death

[ deθ]

I 〈telbaar zelfstandig naamwoord〉

1 sterfgeval ⇒ slachtoffer

♦voorbeelden:

1   number of deaths • dodental/cijfer

II 〈niet-telbaar zelfstandig naamwoord〉

1 dood ⇒ overlijden; 〈figuurlijk〉 einde, vernietiging

2 〈voornamelijk Death〉de Dood ⇒ magere Hein

♦voorbeelden:

1   〈figuurlijk〉 be in at the death • een onderneming zien stranden

     be the death of someone • iemands dood zijn 〈ook figuurlijk〉

     〈figuurlijk〉 bore someone to death • iemand stierlijk vervelen

     do to death • overdrijven

     feign death • zich dood houden

     put/do to death • ter dood brengen, terechtstellen

     scared to death • doodsbang

     tired to death • hondsmoe

     burn to death • levend verbranden

     war to the death • oorlog op leven en dood

¶ at death's door • op sterven, de dood nabij

     dice with death • met vuur spelen

     〈informeel〉 flog to death • uitentreuren herhalen

     flog oneself/one's car to death • zich/zijn wagen afjakkeren

     tickled to death • ontzettend blij/tevreden

     〈slang〉 like death warmed up • hondsberoerd

     worked to death • afgezaagd, uitgemolken

→ blackblack/, grimgrim/, sicksick/